Feestdagen op Curacao
Blijf op de hoogte en volg Roy
29 December 2014 | Curaçao, Willemstad
Het is al weer een tijdje geleden dat ik mijn, tot nu laatste reisverslag schreef. Het was weer een zeer bewogen maand. Veel gebeurt en veel meegemaakt.
Waar ze erg veel voor waarschuwen is de criminaliteit. Helaas ben ik hier ook slachtoffer van geworden. 2 kleine rotjochies die het nodig vonden om met portemonnee uit mijn handen te trekken terwijl ik geld voor de bus aan het pakken was. Ze hebben zelfs geluk gehad dat ik net gepint had in die ochtend. In 1 flits, mijn portemonnee en de jochies weg. Ik ben wel in hun richting gelopenen kwam gelukkig mijn portemonnee nog tegen. Maar helaas, al het geld was weg.
Snel naar huis gegaan en een politiebureau opgezocht. Die konden niets voor me doen. ik moest naar een speciale eenheid die dat soort zaken doen. De volgende dag kwam ik op stage en had ik het direct gemeld. Mijn stagebegeleider Mark, ondernam direct actie en nam me mee naar die speciale eenheid om aangifte te doen. Ik kreeg daarna zelfs nog tijd om al mijn verzekeringspapieren in orde te maken. Uiteindelijk heb ik te horen gekregen dat ze een deel toch vergoeden. Waar in het begin geen sprake van was.
Ook heb ik natuurlijk een leuke gebeurtenis te vertellen. Sinds 17 november ben ik samen met monice in het liefdesbootje gestapt. Ik kan wel vertellen hoe leuk ze is etc etc. Maar dat lijkt me vanzelfsprekend. Anders heb ik er ook geen relatie mee. Monice loopt ook stage hier op Curacao. Ze loopt stage in de wijk zelf en doet de studie Safety and security management op de haagse hogeschool. Morgen 29dec, wordt ze 22 jaar, ze woont in Den Haag en komt uit heemskerk.
Ik hoor je al denken zozo das ver weg. Dat klopt, den haag-venlo is geen korte afstand. Maar waar een wil is, is een weg. In ons verhaal is er dan een treinspoor ipv een weg. Op dit moment wonen we al samen. We hebben nog steeds een eigen kamer. Alleen wordt mijn kamer gebruikt als opslaghok en leven we inde kamer van Monice. Een soort van oefenen voor later haha.
En dan, de grootste verassing;
Eindelijk is ze dan toch nog gekomen. M’n lieve mama. De reis en alles was geboekt. Tot 1 week voor vertrek. Ik kreeg het slechte nieuws dat ze niet zou komen. Ik wist even niet wat me overkwam. Ik had het echt nodig om haar een flink knuffel te kunnen geven. Ik moest haar zien maar helaas. Ze bleef volhouden dat ze niet kon komen. De hele week wat heen en weer gesproken over de telefoon.
Tot op zondag 7 december. Ik ging met Monice mee naar de starbucks. Monice moest een aantal dingen doen voor school en ik ging mee om er gezellig bij te zijn en mezelf maar even te vermaken. Eerst wat afleveringen gekeken van de rijdende rechter tot Jeroen (mn ouderste broer) eindelijk thuis was om te skypen. Even lekker bijgeklets, ook met Fanny. Ze zeiden niets over mam. Zelfs niet toen ik antwoordde op hun vraag, dat ik misschien nog even met haar ging skypen. Ik mam een appje gestuurd maar dat kwam niet aan. ‘laatst gezien’ stond op 00.07 (curacaose tijd). Inmiddels was het dus al 15.00 uur hier in Curacao. Vraagtekens kwamen er nog niet echt bij me op. Ik ben toen even met Maikel gaan skypen. M’n jongste broertje. Het was een leuk gesprek. Ook even met hem bijgekletst. Toch moest ik even vragen waar mam was. ‘Die is bij Jeroen en Fanny’ zei hij direct. Ik vond het nogal vreemd omdat Jeroen en Fanny er niets over zeiden. Toch bleven er vraagtekens. Ik mocht natuurlijk niets hopen, omdat ik wist dat mam niet zou komen. Het bleef erg lang aan me knagen.
’s Avonds bij een restaurantje werden mn zorgen toch nog wat erger. Ze was zelfs al een lange tijd niet op Facebook geweest. Nou dat was echt heel bijzonder. Ik hield het niet meer, en belde mam dus op. Met nog 1 gulden aan beltegoed te gaan nam ze op. Ik vroeg waar ze was. En het enige wat ik terug kreeg was: ‘ik ben vlak bij je’, tuuutuuutuuut. Beltegoed was op. Maar verstond ik dat nou goed? Was ze echt bij mij in de buurt? Op het eiland? Op Curacao? Helaas kon ik niet direct weg. Het eten was net besteld... Toen het eten kwam heb ik het snel naar binnen geschoven, afgerekend en naar een tankstation gehold. Ik zou en moest beltegoed hebben. Eenmaal weer met beltegoed opgewaardeed belde ik haar terug. Ze was er dus echt. Hier op Curacao, 20 minuutjes van mij vandaan. Gelukkig was al die tijd Marleen bij me. Ze was tegelijk met mij aangekomen en waren bevriend geraakt. Marleen had een auto en zijn direct naar Chogogo resort gereden. Aangekomen bij de lobby kon ik dan eindelijk m’n lieve mama in mijn armen sluiten. Wat had ik haar gemist! Het was een leuke en rustige week. Niet veel gedaan maar lekker geluierd. Toch even een dag naar westpunt geweest. Het was echt genieten. We hebben 2 erg mooie strandjes gehad. Ik zag er zelfs een schildpad en een paar zeepaardjes! De rest van de week lekker rustig aan gedaan en genoten van het weer en elkaar. Helaas gaat zo’n week ook snel weer voorbij en moest ze weer weg. Het afscheid was danook best moeilijk. Ik probeerde me natuurlijk groot te houden (zoals alle jongens doen voor hun moeder) maar dat hield ik niet lang vol. Op het momnt dat ik bij d’r wegliep gingen ook bij mij de sluizen open. Een aantal tranen liepen ook bij mij over mijn wangen. Maar het was mooi geweest. Een erg fijne week gehad om zeker op terug te kijken!
In deze week helaas ook afscheid genomen van erg leuke mensjes. Hun tijd zat er weer op en moesten terug naar het ijskoude Nederland.
Marleen, waar ik samen mee ben aangekomen. Vanaf de eerste maandag trokken we al veel met elkaar op. We waren beiden alleen aangekomen en wisten nog van amper iets. Dus samen het een en ander ontdekken.
Annemay, het eilandzusje van Monice. Een echte brabander in hart en nieren haha. Haar leerde ik op een later moment kennen.
En uiteindelijk kwamen we allemaal bij elkaar en hebben een leuke dolle tijd beleefd!
Na een heerlijke week vakantie gehad zijn we natuurlijk weer begonnen met werken. Stage gaat nog steeds uitermate goed! Ik ga er nog iedere dag met plezier heen. Het einde komt zelfs al langzaam in zicht. Langzaam ga ik al het een en ander afronden en klaarstomen voor het ‘blijvend-traject’. Ik moet dus zorgen dat o.a. het archief blijft zoals het nu is.
Zondag 21 december was het de dag dat ik een verassingsdate in petto had voor Monice. Ondanks dat we al een ruime maand een relatie hebben heet het toch een date.
Het begon al erg vroeg die ochtend. Om 5 uur ging namelijk de wekker al. Half 6 reden we weg. Helemaal naar het westen had ik bedacht (Playa kalki). Daar eenmaal aangekomen zijn we op een keine stijger gaan zitten en keken we hoe het eiland werd verlicht door de zon. Er mooi gezicht maar het ging wel snel. Daarna was het plan om allerlei strandjes af te gaan en te gaan snorkelen. Kijk hoe de visjes wakker worden en of het er ’s ochtends ook echt veel mooier uitziet dan dat de meeste mensen zeggen. Helaas bleef het alleen bij kijken. De regen hield ons weg van het snorkelen. Ondanks dat zijn we nog naar een ander strandje gegaan(playa grandi).
Na een half uur gereden te hebben naar een ander strandje (playa forti), kwamen we er achter dat het naast een strandje lag waar we zojuist al geweest waren (playa grandi). Maar ondanks dat was het erg mooi. We keken op een hoogte van ongever 20 meter zo over de zee en eerder genoemde strandjes. Het was een waanzinnig uitzicht. Het begon te regenen en wij zijn door gereden naar een ander strandje (playa Jeremi). Heel erg mooi. Maar helaas ook heel erg nat. Toch besloten we door te rijden naar een ander strandje dat ook vrij dichtbij was (kleine knip). Het was er even droog, maar ook daar trof de regen ons weer helaas. Ik besloot het plan om te gooien en helemaal naar het oosten te rijden.
Eenmaal in JanThiel aangekomen gingen we niet naar een strandje maar in een onbekend natuurgebied wandelen. Ik was er zelf ook nog nooit geweest, maar wat een geweldig gebied was dat. We hebben er heerlijk 3 uurtjes rond gedwaald. Onwijs mooie foto’s gemaakt en heerlijk genoten van de Flamengo’s, rust en uitzicht. Het was er behoorlijk warm, dus hadden regelmatig even een kleine pauze. Het begon als een wandeling maar werd naar verloop van tijd toch een klein beetje survivallen, uiteindelijk kwamen we toch weer bij de auto aan. Even een momentje rust gepakt en door met het plan.
We reden naar directeursbaai. Dat was de echte definitie van een parelwit strand. Helaas geen zand maar onwijs wit koraal. Eindelijk de eerste duik van de dag. Die hadden we wel verdiend. Eenmaal in het water gingen we natuurlijk snorkelen. Heel erg mooi. Zo bang als monice steeds was met snorkelen, hoe meer ze tussen de vissen in ging zwemmen. Er zwom zoveel verschillende vis en zo mooi dat het wel een film kon zijn. Hoogte punt van het snorkelen daar, was een kleine haai die vlak bij ons even kwam kijken. We denken dat het een Lemonhaai is geweest.
Na nog even gelegen te hebben zijn we even naar huis gereden. Even een kleine break gehad en door. Door naar het volgende strandje (playa Largu). Waanzinnig gesnorkeld. Een mooie grote rog gezien, de Stingray. Deze zwomook niet normaal. Hij zwom meer op zijn zijkant. Ook echt heel mooi om te zien, maar toch ook wel eng. De zee was er best ruw en de stroming was sterk. Helaas werden we daar weggepest door een behoorlijke plaag muggen. Dus het plan om daar de zonsondergang te kijken ging niet door. Maar niet getreurd, zo vindingrijk als wij zijn hebben we toch een oplossing bedacht. We zijn de zonsondergang gaan kijken bij een Flamengo area. Geweldig om te zien hoe de zon tussen de bergen wegzakt terwijl er tientallen flamengo’s om je heen staan.
Toen de zon eenmaal weg was, zijn ook wij richting huis gereden. Ik reed het huis voorbij. Weer terug naar het oosten. Op een gegeven moment ben ik gestopt. Langs de weg was een Snack. Hier kun je lekker iets drinken of iets locaals eten. Natuurlijk gingen wij hier eten halen. Een dag op Curacao moet je ook goed afsluiten met Curacaos eten! Het was heerlijk.
Na zo’n lange dag zijn we dan eindelijk in bed beland. Beiden waren we behoorlijk moe. Toch besloten om even een filmpje te kijken. Na een paar minuten was ik al ingedut. Toen de film maar stopgezet en zijn we heerlijk gaan slapen.
Jeetje wat een dag! Het was geweldig, mooi, leuk, lief, romantisch, ga zo maar door. Een betere dag kon ik me niet wensen.
Kerst komt er ook aan. Maar eerst heerlijk genoten bij Najib Amhali. Heel erg leuk om dat hier mee te maken. Ik had een kaartje van Monice gekregen en een paar dagen later kreeg ik een uitnodiging om er met het werk heen te gaan.
Ik besloot om natuurlijk met Monice mee te gaan en mijn collega’s daar wel een keer te treffen. Zo gezegd zo gedaan. Een leuk begin van de kerstweek. Dit was tevens de eerste en laatste volle werkdag van deze week.
Dinsdag ging ik eerder weg omdat ik werd uitgenodigd op het werk van Monice voor een kerstborrel. Roy en borrel is een goede combi dus natuurlijk zei ik geen nee. Direct van mijnwerk ging ik naar het kantoor van Monice. Zij waren pas net begonnen en ik kon direct aanschuiven voor een borreltje. Geweldig gelachen. We hebben oud-hollands gesjoeld. Het was een zeer mooie avond. Ik werd er ook echt bij betrokken. Ik was natuurlijk wel ‘het vriendje van’ maar zo werd er niet tegen mij gedaan.
Woensdag was een korte dag. 12 uur stopte we met het werk. Ze stoppen hier zo vroeg zodat mensen hun dingen kunnen voorbereiden voor de kerst. Dus nog snel een boodschapje doen of alvast het een en ander koken.
’s Avonds zijn we naar de kerk gegaan. Wat mangefiek om dat hier mee te maken. Het was echt een feest. Een leuk gospelkoor en een leuke maar ook mooie dienst! 1e en 2e kerstdag is hier weinig te doen als je hier gee familie hebt. Want iedereen brengt de dag hier door met de familie. Voor de studenten is het dus een rustige avond tenzij ze er zelf iets van maken.
Wij hebben het erg leuk gehad door ons eigen kerstfeest te maken. Donderdag heerlijk en luxe gekookt met Monice, Anne-Fleur en Lisa, daarna gezellig geborreld en verder een rustige avond gehad. Over dags waren we naar het strand gegaan. Het was niet zo heel druk. Vrijdags hebben we het lekker simpel gehouden en ook een rustige dag van gemaakt.
In het weekend werd ik door Monice meegenomen naar een mooi verlichtte dierentuin. Helaas waren er echt alleen lampjes te zien. Maar de dieren waren wel te ruiken!
Morgen begint dan de laatste week van dit jaar. 2015 komt dichterbij. Helaas mogen we eerst nog een paar daagjes werken voordat het zover is.
Hopelijk hebben jullie weer genoten van dit boekwerk.
Helaas dat ik deze tijd dat ik hier zit niet kan opnemen. Hadden jullie zelf kunnen zien hoe geweldig het hier is.
In mijn volgende en tevens laatste verslag zal ik alles vertellen over het vieren van oud op nieuw en de laatste weekjes van mijn verbljif op Curacao.
Ik wens jullie allemaal een goed uiteinde en een goed, mooi en gezond begin van een nieuw jaar.
De kat schiet hoar,
De hond schiet wors,
Zalig niejjoar,
De broadwors.
Waar ze erg veel voor waarschuwen is de criminaliteit. Helaas ben ik hier ook slachtoffer van geworden. 2 kleine rotjochies die het nodig vonden om met portemonnee uit mijn handen te trekken terwijl ik geld voor de bus aan het pakken was. Ze hebben zelfs geluk gehad dat ik net gepint had in die ochtend. In 1 flits, mijn portemonnee en de jochies weg. Ik ben wel in hun richting gelopenen kwam gelukkig mijn portemonnee nog tegen. Maar helaas, al het geld was weg.
Snel naar huis gegaan en een politiebureau opgezocht. Die konden niets voor me doen. ik moest naar een speciale eenheid die dat soort zaken doen. De volgende dag kwam ik op stage en had ik het direct gemeld. Mijn stagebegeleider Mark, ondernam direct actie en nam me mee naar die speciale eenheid om aangifte te doen. Ik kreeg daarna zelfs nog tijd om al mijn verzekeringspapieren in orde te maken. Uiteindelijk heb ik te horen gekregen dat ze een deel toch vergoeden. Waar in het begin geen sprake van was.
Ook heb ik natuurlijk een leuke gebeurtenis te vertellen. Sinds 17 november ben ik samen met monice in het liefdesbootje gestapt. Ik kan wel vertellen hoe leuk ze is etc etc. Maar dat lijkt me vanzelfsprekend. Anders heb ik er ook geen relatie mee. Monice loopt ook stage hier op Curacao. Ze loopt stage in de wijk zelf en doet de studie Safety and security management op de haagse hogeschool. Morgen 29dec, wordt ze 22 jaar, ze woont in Den Haag en komt uit heemskerk.
Ik hoor je al denken zozo das ver weg. Dat klopt, den haag-venlo is geen korte afstand. Maar waar een wil is, is een weg. In ons verhaal is er dan een treinspoor ipv een weg. Op dit moment wonen we al samen. We hebben nog steeds een eigen kamer. Alleen wordt mijn kamer gebruikt als opslaghok en leven we inde kamer van Monice. Een soort van oefenen voor later haha.
En dan, de grootste verassing;
Eindelijk is ze dan toch nog gekomen. M’n lieve mama. De reis en alles was geboekt. Tot 1 week voor vertrek. Ik kreeg het slechte nieuws dat ze niet zou komen. Ik wist even niet wat me overkwam. Ik had het echt nodig om haar een flink knuffel te kunnen geven. Ik moest haar zien maar helaas. Ze bleef volhouden dat ze niet kon komen. De hele week wat heen en weer gesproken over de telefoon.
Tot op zondag 7 december. Ik ging met Monice mee naar de starbucks. Monice moest een aantal dingen doen voor school en ik ging mee om er gezellig bij te zijn en mezelf maar even te vermaken. Eerst wat afleveringen gekeken van de rijdende rechter tot Jeroen (mn ouderste broer) eindelijk thuis was om te skypen. Even lekker bijgeklets, ook met Fanny. Ze zeiden niets over mam. Zelfs niet toen ik antwoordde op hun vraag, dat ik misschien nog even met haar ging skypen. Ik mam een appje gestuurd maar dat kwam niet aan. ‘laatst gezien’ stond op 00.07 (curacaose tijd). Inmiddels was het dus al 15.00 uur hier in Curacao. Vraagtekens kwamen er nog niet echt bij me op. Ik ben toen even met Maikel gaan skypen. M’n jongste broertje. Het was een leuk gesprek. Ook even met hem bijgekletst. Toch moest ik even vragen waar mam was. ‘Die is bij Jeroen en Fanny’ zei hij direct. Ik vond het nogal vreemd omdat Jeroen en Fanny er niets over zeiden. Toch bleven er vraagtekens. Ik mocht natuurlijk niets hopen, omdat ik wist dat mam niet zou komen. Het bleef erg lang aan me knagen.
’s Avonds bij een restaurantje werden mn zorgen toch nog wat erger. Ze was zelfs al een lange tijd niet op Facebook geweest. Nou dat was echt heel bijzonder. Ik hield het niet meer, en belde mam dus op. Met nog 1 gulden aan beltegoed te gaan nam ze op. Ik vroeg waar ze was. En het enige wat ik terug kreeg was: ‘ik ben vlak bij je’, tuuutuuutuuut. Beltegoed was op. Maar verstond ik dat nou goed? Was ze echt bij mij in de buurt? Op het eiland? Op Curacao? Helaas kon ik niet direct weg. Het eten was net besteld... Toen het eten kwam heb ik het snel naar binnen geschoven, afgerekend en naar een tankstation gehold. Ik zou en moest beltegoed hebben. Eenmaal weer met beltegoed opgewaardeed belde ik haar terug. Ze was er dus echt. Hier op Curacao, 20 minuutjes van mij vandaan. Gelukkig was al die tijd Marleen bij me. Ze was tegelijk met mij aangekomen en waren bevriend geraakt. Marleen had een auto en zijn direct naar Chogogo resort gereden. Aangekomen bij de lobby kon ik dan eindelijk m’n lieve mama in mijn armen sluiten. Wat had ik haar gemist! Het was een leuke en rustige week. Niet veel gedaan maar lekker geluierd. Toch even een dag naar westpunt geweest. Het was echt genieten. We hebben 2 erg mooie strandjes gehad. Ik zag er zelfs een schildpad en een paar zeepaardjes! De rest van de week lekker rustig aan gedaan en genoten van het weer en elkaar. Helaas gaat zo’n week ook snel weer voorbij en moest ze weer weg. Het afscheid was danook best moeilijk. Ik probeerde me natuurlijk groot te houden (zoals alle jongens doen voor hun moeder) maar dat hield ik niet lang vol. Op het momnt dat ik bij d’r wegliep gingen ook bij mij de sluizen open. Een aantal tranen liepen ook bij mij over mijn wangen. Maar het was mooi geweest. Een erg fijne week gehad om zeker op terug te kijken!
In deze week helaas ook afscheid genomen van erg leuke mensjes. Hun tijd zat er weer op en moesten terug naar het ijskoude Nederland.
Marleen, waar ik samen mee ben aangekomen. Vanaf de eerste maandag trokken we al veel met elkaar op. We waren beiden alleen aangekomen en wisten nog van amper iets. Dus samen het een en ander ontdekken.
Annemay, het eilandzusje van Monice. Een echte brabander in hart en nieren haha. Haar leerde ik op een later moment kennen.
En uiteindelijk kwamen we allemaal bij elkaar en hebben een leuke dolle tijd beleefd!
Na een heerlijke week vakantie gehad zijn we natuurlijk weer begonnen met werken. Stage gaat nog steeds uitermate goed! Ik ga er nog iedere dag met plezier heen. Het einde komt zelfs al langzaam in zicht. Langzaam ga ik al het een en ander afronden en klaarstomen voor het ‘blijvend-traject’. Ik moet dus zorgen dat o.a. het archief blijft zoals het nu is.
Zondag 21 december was het de dag dat ik een verassingsdate in petto had voor Monice. Ondanks dat we al een ruime maand een relatie hebben heet het toch een date.
Het begon al erg vroeg die ochtend. Om 5 uur ging namelijk de wekker al. Half 6 reden we weg. Helemaal naar het westen had ik bedacht (Playa kalki). Daar eenmaal aangekomen zijn we op een keine stijger gaan zitten en keken we hoe het eiland werd verlicht door de zon. Er mooi gezicht maar het ging wel snel. Daarna was het plan om allerlei strandjes af te gaan en te gaan snorkelen. Kijk hoe de visjes wakker worden en of het er ’s ochtends ook echt veel mooier uitziet dan dat de meeste mensen zeggen. Helaas bleef het alleen bij kijken. De regen hield ons weg van het snorkelen. Ondanks dat zijn we nog naar een ander strandje gegaan(playa grandi).
Na een half uur gereden te hebben naar een ander strandje (playa forti), kwamen we er achter dat het naast een strandje lag waar we zojuist al geweest waren (playa grandi). Maar ondanks dat was het erg mooi. We keken op een hoogte van ongever 20 meter zo over de zee en eerder genoemde strandjes. Het was een waanzinnig uitzicht. Het begon te regenen en wij zijn door gereden naar een ander strandje (playa Jeremi). Heel erg mooi. Maar helaas ook heel erg nat. Toch besloten we door te rijden naar een ander strandje dat ook vrij dichtbij was (kleine knip). Het was er even droog, maar ook daar trof de regen ons weer helaas. Ik besloot het plan om te gooien en helemaal naar het oosten te rijden.
Eenmaal in JanThiel aangekomen gingen we niet naar een strandje maar in een onbekend natuurgebied wandelen. Ik was er zelf ook nog nooit geweest, maar wat een geweldig gebied was dat. We hebben er heerlijk 3 uurtjes rond gedwaald. Onwijs mooie foto’s gemaakt en heerlijk genoten van de Flamengo’s, rust en uitzicht. Het was er behoorlijk warm, dus hadden regelmatig even een kleine pauze. Het begon als een wandeling maar werd naar verloop van tijd toch een klein beetje survivallen, uiteindelijk kwamen we toch weer bij de auto aan. Even een momentje rust gepakt en door met het plan.
We reden naar directeursbaai. Dat was de echte definitie van een parelwit strand. Helaas geen zand maar onwijs wit koraal. Eindelijk de eerste duik van de dag. Die hadden we wel verdiend. Eenmaal in het water gingen we natuurlijk snorkelen. Heel erg mooi. Zo bang als monice steeds was met snorkelen, hoe meer ze tussen de vissen in ging zwemmen. Er zwom zoveel verschillende vis en zo mooi dat het wel een film kon zijn. Hoogte punt van het snorkelen daar, was een kleine haai die vlak bij ons even kwam kijken. We denken dat het een Lemonhaai is geweest.
Na nog even gelegen te hebben zijn we even naar huis gereden. Even een kleine break gehad en door. Door naar het volgende strandje (playa Largu). Waanzinnig gesnorkeld. Een mooie grote rog gezien, de Stingray. Deze zwomook niet normaal. Hij zwom meer op zijn zijkant. Ook echt heel mooi om te zien, maar toch ook wel eng. De zee was er best ruw en de stroming was sterk. Helaas werden we daar weggepest door een behoorlijke plaag muggen. Dus het plan om daar de zonsondergang te kijken ging niet door. Maar niet getreurd, zo vindingrijk als wij zijn hebben we toch een oplossing bedacht. We zijn de zonsondergang gaan kijken bij een Flamengo area. Geweldig om te zien hoe de zon tussen de bergen wegzakt terwijl er tientallen flamengo’s om je heen staan.
Toen de zon eenmaal weg was, zijn ook wij richting huis gereden. Ik reed het huis voorbij. Weer terug naar het oosten. Op een gegeven moment ben ik gestopt. Langs de weg was een Snack. Hier kun je lekker iets drinken of iets locaals eten. Natuurlijk gingen wij hier eten halen. Een dag op Curacao moet je ook goed afsluiten met Curacaos eten! Het was heerlijk.
Na zo’n lange dag zijn we dan eindelijk in bed beland. Beiden waren we behoorlijk moe. Toch besloten om even een filmpje te kijken. Na een paar minuten was ik al ingedut. Toen de film maar stopgezet en zijn we heerlijk gaan slapen.
Jeetje wat een dag! Het was geweldig, mooi, leuk, lief, romantisch, ga zo maar door. Een betere dag kon ik me niet wensen.
Kerst komt er ook aan. Maar eerst heerlijk genoten bij Najib Amhali. Heel erg leuk om dat hier mee te maken. Ik had een kaartje van Monice gekregen en een paar dagen later kreeg ik een uitnodiging om er met het werk heen te gaan.
Ik besloot om natuurlijk met Monice mee te gaan en mijn collega’s daar wel een keer te treffen. Zo gezegd zo gedaan. Een leuk begin van de kerstweek. Dit was tevens de eerste en laatste volle werkdag van deze week.
Dinsdag ging ik eerder weg omdat ik werd uitgenodigd op het werk van Monice voor een kerstborrel. Roy en borrel is een goede combi dus natuurlijk zei ik geen nee. Direct van mijnwerk ging ik naar het kantoor van Monice. Zij waren pas net begonnen en ik kon direct aanschuiven voor een borreltje. Geweldig gelachen. We hebben oud-hollands gesjoeld. Het was een zeer mooie avond. Ik werd er ook echt bij betrokken. Ik was natuurlijk wel ‘het vriendje van’ maar zo werd er niet tegen mij gedaan.
Woensdag was een korte dag. 12 uur stopte we met het werk. Ze stoppen hier zo vroeg zodat mensen hun dingen kunnen voorbereiden voor de kerst. Dus nog snel een boodschapje doen of alvast het een en ander koken.
’s Avonds zijn we naar de kerk gegaan. Wat mangefiek om dat hier mee te maken. Het was echt een feest. Een leuk gospelkoor en een leuke maar ook mooie dienst! 1e en 2e kerstdag is hier weinig te doen als je hier gee familie hebt. Want iedereen brengt de dag hier door met de familie. Voor de studenten is het dus een rustige avond tenzij ze er zelf iets van maken.
Wij hebben het erg leuk gehad door ons eigen kerstfeest te maken. Donderdag heerlijk en luxe gekookt met Monice, Anne-Fleur en Lisa, daarna gezellig geborreld en verder een rustige avond gehad. Over dags waren we naar het strand gegaan. Het was niet zo heel druk. Vrijdags hebben we het lekker simpel gehouden en ook een rustige dag van gemaakt.
In het weekend werd ik door Monice meegenomen naar een mooi verlichtte dierentuin. Helaas waren er echt alleen lampjes te zien. Maar de dieren waren wel te ruiken!
Morgen begint dan de laatste week van dit jaar. 2015 komt dichterbij. Helaas mogen we eerst nog een paar daagjes werken voordat het zover is.
Hopelijk hebben jullie weer genoten van dit boekwerk.
Helaas dat ik deze tijd dat ik hier zit niet kan opnemen. Hadden jullie zelf kunnen zien hoe geweldig het hier is.
In mijn volgende en tevens laatste verslag zal ik alles vertellen over het vieren van oud op nieuw en de laatste weekjes van mijn verbljif op Curacao.
Ik wens jullie allemaal een goed uiteinde en een goed, mooi en gezond begin van een nieuw jaar.
De kat schiet hoar,
De hond schiet wors,
Zalig niejjoar,
De broadwors.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
